Çok özlemişim ülkemi,yurdumu..
Ne kadar güzel olsa da başka diyarlar asıl cennet burasıymış, onu anladım..
Size serin bir orkideyle bol bol sevgi sunuyorum..
Görüşürüz..
Evet Koh Lipe! Büyüsüne gelince, ben anlatmiim, resimler konuşsun.. :)
Özgür önce kendine sonra boby ye boogie board öğretirken :))
Rastam nasi olmus hehe? :))
Anlami yokmus gibi gorunen son fotoda bir aydir hasret kaldigim yorgurt (nihayet normal yogurt, cunku burdaki yogurtlarin hepsi sekerli!) ve kana kana ictigim ayraaannn!! Ben ki her yemekte yerim bunu neredeyse.. Bu arada yemeklerimiz tutmeye basladi bile of of.. :)

Asagidaki foto , hertaraftan fiskiran ormanin arasindaki Lagoon lardan sadece bir tanesi.. Bunlardan o kadar cok varki, otobusle giderken bile yol kenarindan uzeri niluferlerle kapli bir suru goletleri gorebilirsiniz , tropik memleket iste :)
Nehirde yasayan cocuklarin pervasizca oyunlari, gulusleri, mutluluklari.. Bu cocuklar beni cok etkiledi. Yarim saat onlarin karsi tarafa kayikla odun tasiyislarini , tasasiz kahkahalarindan hayati ne kadar oyuna aldiklarini izledim. Bu iki-uc kafadar bana kendi cocuklugumu animsatti. Onlardan biri olmayi istedim o an... Belki de onlardan biriyimdir hala.. :))
Laung Prabang diye bir yer burasi. Mekong`u besleyen Nam Khan nehri var bir de kasabayi cevreleyen. Zamaninda Fransizlarin etkisinde kalmis bayagi turistik bir yer . Burayi cok sevdik. Degil bir , hele hele iki tane nehir olursa benim sevmemem mumkunmu zaten? :)
Ince uzun kayiklarla gittigimiz magara ve koylerden goruntuler var yukarda. Insanlari .. nasil desem... hemen kirilivericekmis gibi... yavru kedi gibi... sirca gibi... yine tarihin etkisi var sanirim. Ben burda uzun uzun yazamayacagim ama cok zor zaman gecirmisler, kirilganliklari bu yuzden olsa gerek diye dusunuyorum..
Asagidaki fotolarda da dillere destan Mekong`tan gun batimi var. (Iki kare arasinda karar veremedim :))